1Moj: 41. 1 – 14 …
1Mój: 28. 10 – 17 ..
Po upływie całych dwóch lat faraon miał sen. (1 Mój: 41.1). Jest to jeden z wielu snów, opisanych w 1Moj, w księdze, która pod wieloma względami jest odmienna od pozostałych ksiąg Biblii. Jednym z jej szczególnych aspektów jest to, że jest ona księgą snów. W innych księgach Słowa Bożego sny nie odgrywają ważnej roli. Prorocy powszechnie bagatelizują sny, Zachariasz mówi, że sny przekazują kłamstwa. (Zachariasza 10:2).
Dopiero, gdy dochodzimy do okresu Drugiej świątyni i Daniela, znowu wchodzimy w świat snów. Sny w 1Moj, są niezwykle znaczące. Albo mówią o przyszłości, albo stają się zaczynem przyszłych zdarzeń. Każdy ma sny w 1Moj. Abraham ma wizję Przymierza pomiędzy Połówkami (1 Mój:15) po tym jak zapada w głęboki sen, Jakub ma słynny sen o drabinie. Józef jest określany jako mistrz snów. Nawet Awimelechowi, królowi Geraru, Bóg ukazuje się we śnie, podobnie Lawanowi Aramejczykowi. Nawet dwaj Egipcjanie, słudzy faraona, którzy zostali usunięci ze stanowisk i uwięzieni, mają bardzo znaczące sny.
Ale idea snów nosicieli znaczeń kończy się wraz z końcem 1Księgi Mojżeszowej. Można by tu rozpocząć rozważania o tym, dlaczego świat przed daniem Prawa był światem przenikniętym snami pełnymi przepowiedni, a po daniu Prawa sny straciły swoje znacznie? Ograniczę się jednak i omówię tylko dwa wielkie sny w 1Moj,. Sny dwóch osób, które reprezentują dwa skrajnie odmienne rodzaje człowieczeństwa.
Z jednej strony mamy Jakuba. Wybranego spośród Praojców, niewinnego człowieka, z drugiej strony faraona, króla Egiptu. Wiele pokoleń później prorok Ezechiel mówi o nim: Wielki krokodyl, który leży w swoich rzekach. (Ezech:29.3). Jakub symbolizuje Boskość w człowieku, faraon symbolizuje zwierzęcość w człowieku i obaj mają sny. Słowo Boże czyni bardzo głęboką uwagę w odniesieniu do obu tych snów. Jest to uwaga pokazująca dwa odmienne aspekty świata wiary, odnosząca się do zrozumienia statusu człowieka wobec Boga we wszystkich religiach. Przez pokolenia ludzkiej historii istniała wiara w bogów, ale nie było to tożsame z wiarą w Boga.
Głębokie znaczenie historyczne zawarte jest w fakcie, że 1Moj,. przedstawia także rzeczywistość, w której nie ma żadnej osoby, która nie zna Boga, czy jest bałwochwalcą czy też nie. Nie tylko nasi Praojcowie w Niego wierzą, ale nawet przed nimi żyli sprawiedliwi ludzie, którzy chodzili z Bogiem.
W czasach Abrahama w Kanaanie żył Malchicedek, król Salemu i Awimelech, król Geraru, a w Aramie żyli Betuel i Lawan, którzy byli świadomi istnienia Boga. To samo dotyczyło faraona, króla Egiptu. Wszyscy ci ludzie wiedzieli o Bogu. W świecie, który opisuje 1 Księga Mojżeszowa, nie ma osoby, która by zaprzeczała Jego istnieniu, nie robili tego nawet źli ludzie, tacy jak ludzie z pokolenia Potopu i Wieży Bawel.
Co zatem jest szczególnego w wierze Abrahama, Jzaka i Jakuba? Słowo Boże wskazując na sny stara się dać na to odpowiedź Faraon śni, że stał nad brzegiem Rzeki. Chodzi oczywiście o Nil, ale jeżeli przetłumaczymy to dosłownie faraon stał „al” na rzece. Jakie znaczenie miał Nil dla Egipcjan? Dla nich Nil był Egiptem. Egipt istniał tylko z powodu Nilu i dzięki jego sile. Gdyby nie było tej rzeki, która przecina Egipt z południa na północ, Egipt byłby tylko dalszym ciągiem pustyni, wielkiej pustyni libijskiej, na którą nie spadają deszcze. Tylko dzięki tej rzece wąski pasek ziemi po obu jej brzegach stał się obszarem na tyle żyznym, że pozwoliło to na osiedlenie się tam ludzi. Obszar nawadniany przez Nil nie jest większy od obszaru Izraela. Cała reszta ziemi egipskiej to wielka pustynia, gdzie nie rośnie nawet źdźbło trawy i to na tym wąskim pasku żyznego terenu żyje dzisiaj 50 milionów ludzi. Egipt został stworzony przez Nil i istnienie tego kraju zależy od Nilu. Według mitologii rzeka ta była bogiem Egiptu i Egipcjanie czcili Nil. Do tego odnosi się Słowo Boże, gdy mówi, że faraon śnił, że stał na rzece, niegodziwi „podpierają się” na swoich bogach, podczas gdy w przypadku sprawiedliwych Bóg stoi na nich.
Dosłownie tak zostało powiedziane w odniesienie do Jakuba, była ustawiona na ziemi drabina, której szczyt sięgał nieba i aniołowie Boga wchodzili i schodzili po niej. A Bóg stanął na (alaw) nim. (1 Mój:28:12-13). Hebrajskie słowo alaw może oznaczać „na tym” albo „na nim”, dlatego zgodnie z tym, jak mamy rozumieć tekst Bóg stał ponad drabiną, ale dosłownie można to przetłumaczyć, że Bóg stał na Jakubie.
Jakie jest znaczenie tego. W obu przypadkach mamy do czynienia z ludźmi, którzy są świadomi statusu człowieka wobec Boga, obaj mają wiarę. Faraon, mimo że był bałwochwalcą, był także człowiekiem wiary, lecz postrzegał on swojego boga jako środek do zaspokajania potrzeb. Jego bóg istniał dla niego. Miał boga, który niósł go, boga na własny użytek, który miał spełniać życzenia faraona i zapewniać mu przeżycie.
Ale Jakub przyjął na siebie inną postawę wobec swojego Boga. Nie żądał, by Bóg utrzymywał go przy życiu, lecz przyjął na siebie ufność dla Boga. Bóg Jakuba nie jest narzędziem do zaspokajania ludzkich potrzeb, Jakub pojmuje człowieka i cały świat jako istniejące po to, by służyły Bogu.
To jest różnica pomiędzy wiarą prawdziwą a wiarą bałwochwalczą lub według słów Mędrców wiarą w imię jej samej i nie w imię jej samej. Taka jest różnica wiary pomiędzy Wybranym spośród Praojców Jakubem, który miał sen, a faraonem, królem Egiptu, który również miał sen.
|
Artykuły 
