Start arrow Artyku³y arrow Biblia Nowego ¦wiata
 
 
Biblia Nowego ¦wiata Drukuj
05.01.2007.

¦J s³yn± z specyficznych nauk. Aby by³y one "zgodne" z Pismem ¦w. wyd. w Brooklynie tzw. Bibliê Nowego ¦wiata. Dostosowuje ona s³owa Bo¿e do nauk ¦J. Na pytanie: "Czy to prawda, ¿e nauki ¶wiadków Jehowy opieraj± siê na 'Przek³adzie Nowego ¦wiata'?" Stra¿nica Nr 10, 1960 s.16 da³a tak± odpowied¼: "Fakt, i¿ 'Przek³ad Nowego ¦wiata' potwierdza nauki ¶wiadków Jehowy, nie dowodzi, ¿e ich nauki opieraj± siê na tym przek³adzie Biblii". Wydaje siê, ¿e czêsto jest odwrotnie. Najpierw powstaje jaka¶ nauka ¦J, a pó¼niej dostosowuje siê Bibliê Nowego ¦wiata do niej. Rdz 1;2 jest tego przyk³adem. Gdy ¦J uczyli, ¿e Duch ¦w. jest "czynn± moc± Bo¿±" to tak te¿ t³umaczyli tekst Rdz 1;2 ("Czy wierzyæ w Trójcê?" s.20). Gdy zmienili naukê, ucz±c ¿e jest On "czynn± si³± Bo¿±" (Stra¿nica Nr 14, 1994 s.24), nie zapomnieli dostosowaæ swej Biblii do nowej nauki ("Pismo ¦wiête w Przek³adzie Nowego ¦wiata"). Biblia ta ukaza³a siê do 1997r. w 29 jêz. (np. angielski, francuski, niemiecki) w nak³adzie przekraczaj±cym 91 mln egz. ("Ca³e Pismo jest natchnione..." s.331). Po polsku wyd. w 1994r. NT pod zaszyfrowan± nazw± "Chrze¶cijañskie Pisma Greckie w przek³adzie Nowego ¦wiata", który jest t³umaczeniem, z j. angielskiego (!), a nie z orygina³u greckiego ('Przedmowa'). W 1997r. wydano te¿ po polsku ca³± t± Bibliê (S i NT) pod nazw± "Pismo ¦wiête w Przek³adzie Nowego ¦wiata", która równie¿ jest t³umaczeniem z j. ang. ale jak podano "z uwzglêdnieniem jêzyków orygina³u" (s.3).
Poniewa¿ dla ¦J najwa¿niejsz± jest nauka o imieniu Jehowy nie zapomniano i do niej dostosowaæ swej Biblii. W tym celu ¦J odwa¿yli siê wstawiæ w NT w 237 miejscach imiê Jehowa za wystêpuj±ce tam okre¶lenie "Pan" lub "Bóg". Czêsto s± to miejsca, które nasz Ko¶ció³ odnosi do Chrystusa (np. Rz 10;13). Co napisali ¦J o tym czynie? Ich broszura pt. "Imiê Bo¿e..." (s.26) podaje: "Czy t³umacz ma prawo przywróciæ to imiê, je¿eli go nie ma w istniej±cych dzi¶ manuskryptach? Owszem, ma takie prawo". Jest to jakby polemika ze s³owami Ap 22;18, która podaje: "je¶liby kto¶ do nich cokolwiek do³o¿y³, Bóg mu do³o¿y plag zapisanych w tej ksiêdze".


¦J "poprawili" te¿ ST. Nie wiadomo przez kogo upowa¿nieni dodali do ogólnie znanych 6828 miejsc wystêpowania imienia Jahwe, dodatkowo 141 ale w formie Jehowa ("Pismo ¦wiête w Przek³adzie Nowego ¦wiata" s.1642). Zmieniono te¿ w ca³o¶ci Biblii imiê Jahwe na Jehowa. W ten sposób wyrugowano formê "Pan Bóg" twierdz±c, ¿e to okre¶lenie obce jest Biblii. ¦J podali, ¿e liczba 141 to miejsca (np. Ps 44, Dn 9;3, 7, 9, 15), gdzie rzekomo ¿ydowscy soferim usunêli imiê Boga, a oni je "przywracaj±" (j/w. s.1642-3). Ciekawe, ¿e ¦J nie podaj± sk±d wiedz±, ¿e ¯ydzi usunêli w tych miejscach imiê Jahwe.


Ale poza tym w ¿adnym ze znanych nam dzisiaj staro¿ytnych greckich manuskryptów ksi±g od Mateusza do Objawienia nie ma pe³nego imienia Bo¿ego" ("Imiê Bo¿e..." s.23). Np. papirus P66 z IIw. zawiera prawie ca³± Ew. Jana, a równie stary papirus P46 prawie ca³e Listy do Rz, 1 i 2Kor, Ga, Ef, Kol i Hbr, w których nie ma imienia Jahwe (Novum Testamentu Graece). Jednak ¦J miêdzy innymi w tych pismach wstawili imiê Jehowa ("Chrze¶cijañskie Pisma Greckie..." s.413). Aby usprawiedliwiæ swój czyn ¦J pisz±: "To prawda, ¿e ¿aden z zachowanych greckich manuskryptów 'Nowego Testamentu' nie zawiera imienia w³asnego Boga. Jednak¿e w New World Translation umieszczono je nie pod wp³ywem jakiej¶ zachcianki, lecz z uzasadnionych powodów. Inni t³umacze post±pili podobnie" (Stra¿nica Nr 5, 1991 s.28). Wiêc to, ¿e inni post±pili b³êdnie i nieuczciwie stanowi dla ¦J parawan dla ich poczynañ.


"Poprawione" przez Stra¿nicê wersety nie maj± te¿ potwierdzenia w pismach starochrze¶cijañskich, nawet tych z lat 90-150 po Chr. (¶w.Klemens Rzymski, ¶w.Ignacy, ¶w.Polikarp). Nigdzie w nich nie ma imienia Jehowy, gdy cyt. s± fragm. Pisma ¦w. zmienione przez ¦J. Nie wiem te¿ czemu ¦J mówi± o "przywracaniu" imienia Jehowa (patrz powy¿ej), tym bardziej, ¿e pisz±, ¿e forma Jehowa pojawi³a siê dopiero w 1278r. ("Imiê Bo¿e..." s.17 por. s.7).


Ciekawe, ¿e ¦J w swym grecko-angielskim przek³adzie miêdzywierszowym NT (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985), s³owo gr. Kyrios przet³umaczyli na ang. Lord (Pan), a jednak w tek¶cie Biblii Nowego ¦wiata, zamieszczonym obok, u¿yli wbrew tekstowi greckiemu imiê Jehowa.


Zmiana okre¶lenia "Pan" na "Jehowa" pos³u¿y³a ¦J do pomniejszenia godno¶ci osoby Chrystusa, a wychwalania imienia wstawionego. "Zneutralizowano" te¿ wiele wersetów podkre¶laj±cych Bóstwo Jezusa np. J 1;1, 18, Rz 9;5, Tt 2;13, 1J 5;20, 2P 1;1, Hbr 1;8n. Prze¶led¼my kilka przyk³adów aby zauwa¿yæ intencje ¦J. Dz 7;59n. przedstawiaj± zawo³ania ¶w.Szczepana: "Panie Jezu przyjmij ducha mego!" i "Panie nie poczytaj im tego grzechu!". ¦J w tym drugim wersecie nie uwierzyli autorowi i uwa¿aj±, ¿e Szczepan wzywa³ imienia Jehowy. W Rz 10;13 fragm. mówi±cy o zbawieniu w imieniu Pañskim zosta³ w "Chrze¶cijañskich Pismach Greckich..." zmieniony na korzy¶æ Jehowy. Niestety ¦J nie uwzglêdnili kontekstu i nie zauwa¿yli, ¿e od w.9 mowa jest o Jezusie. 1Kor 2;16 mówi o poznaniu zamys³u Pañskiego - Chrystusowego. ¦J mówi± o zamy¶le Jehowy. £k 1;16n. mówi o Janie Chrzcicielu, który nawróci³ wielu do "Pana, Boga ich; on sam pójdzie przed Nim". ¦J g³osz±, ¿e Jan szed³ przed Jehow± Bogiem choæ Biblia wskazuje, ¿e przed Chrystusem (Mt 3;11, Mk 1;7, £k 1;76). Przyk³ady mo¿na by mno¿yæ.


Nie pozostawiono te¿ w spokoju anio³ów i gdzie pada w Pi¶mie ¦w. okre¶lenie "anio³ Pañski", ¦J zmienili na "anio³ Jehowy" (np. Dz 5;19, 12;11), a przecie¿ anio³owie przynale¿± te¿ do Jezusa (Ap 22;16, Mt 13;41, 16;27, 24;31 por. J 17;10).


¦J pokusili siê te¿ o zmianê s³ów Jezusa i w³o¿ono w Jego usta imiê "Jehowa" (np. Mt 23;39, Mk 12;29n.). Podobnie post±piono z Maryj± (£k 1;46) i El¿biet± (£k 1;24n.).


W jednym przypadku ¦J zachowali siê ca³kiem dziwnie. Podaj± oni, ¿e w £k 10;27 uczony w Pi¶mie u¿y³ imienia Jehowa. Zawsze ¦J uczyli, ¿e to Jezus objawia³ imiê Jehowa, a nie uczeni ¿ydowscy. Pisali o tym w broszurze "Imiê Bo¿e..." (s.15). Widaæ wiêc niekonsekwencjê i zmienno¶æ pogl±dów ¦J.


"Pismo ¦wiête w Przek³adzie Nowego ¦wiata" (s.1643) podaje te¿ inny "argument" ¦J dot. wstawienia imienia Jehowa do NT: "Przywrócenie go w ka¿dym z tych 237 miejsc znajduje potwierdzenie w przek³adach hebrajskich". Co to s± te hebr. przek³ady? Okazuje siê, ¿e s± to pochodz±ce z lat 1385-1986 t³umaczenia NT z jêzyka greckiego na hebr. (niem. Biblia Nowego ¦wiata z przypisami s.11-2; por. "Imiê Bo¿e..." s.26-7; "Ca³e Pismo jest natchnione..." s.319). Wiêc ¦J nie na podstawie rêkopisów biblijnych, lecz na podstawie czêsto wspó³czesnych t³umaczeñ wstawili do swej Biblii imiê Jehowa, ucz±c przy tym, ¿e by³o ono jakoby w oryginalnych pismach Aposto³ów. Ciekawe, ¿e tylko ok. 80 miejsc w NT z 237, w których ¦J wstawiaj± imiê Jehowa, to cytaty ze ST. Pozosta³e miejsca to oryginalne s³owa pisarzy NT. Choæ w ¿adnym przypadku nie wolno by³o ¦J wstawiaæ imienia Jehowa, to tym bardziej nie powinno mieæ to miejsca w tekstach, które nie s± cytatami ze ST.


Opinie biblistów o Biblii Nowego ¦wiata patrz: "Najwiêksze oszustwa i proroctwa ¦wiadków Jehowy" (C.Podolski rozdz. 'List uczonego' i 'Biblia ¦wiadków Jehowy kontra uczeni') i "B³êdy doktryny ¦wiadków Jehowy. Analiza krytyczna Chrze¶cijañskich Pism Greckich w Przek³adzie Nowego ¦wiata" R.H.Countess (s.14-5).

Aneks


¦J w swych publikacjach cytowali i powo³ywali siê w przesz³o¶ci na NT spirytysty J.Grebera (np. Stra¿nice: Rok XCVIII [1977] Nr 21 s.24; Rok C [1979] Nr 4 s.24; broszura "S³owo - Kogo mia³ na my¶li aposto³ Jan?" s.5). Specjali¶ci od t³umaczeñ Biblii zauwa¿yli, ¿e tzw. "Chrze¶cijañskie Pisma Greckie..." oddaj± teksty biblijne czasem identycznie jak przek³ad Grebera (np. J 1;1, Hbr 1;8, Mt 27;52n.). Wielu z nich s±dzi, ¿e przek³ad ten z 1937r. by³ wzorem dla opublikowanego w 1950r. NT ¦J ("Prekursorzy Nowej Ery - Ma³y S³ownik" C.V.Manzanares, has³a: 'Greber Johannes', 'Nowy ¦wiat, Wersja' i '¦wiadkowie Jehowy').


¦J dopiero w 1983r. (Stra¿nica Rok CIV [1983] Nr 22 s.24) wycofali siê z powo³ywania siê na Grebera i jego przek³ad, choæ wcze¶niej ich ang. s³ownik biblijny Aid to Bible Understanding (1971 s.1134, 1669) oraz niem. i ang. wersja "Upewniajcie siê..." (Vergewissert euch aller Dinge; haltet an dem fest, was vortrefflich ist 1974 s.119; Make Sure of All Things; Hold Fast to What Is Fine 1965 s.489) odwo³ywa³y siê do jego przek³adu. Dziwne to, bo ju¿ w 1937r. wstêp jego przek³adu NT, a nie dopiero z 1980 r., jak podaje Stra¿nica Rok CIV [1983] Nr 22 s.24 (tre¶æ poni¿ej), zawiera³ informacjê o tym, ¿e autor podczas jego t³umaczenia wspomaga³ siê spirytyzmem. Stra¿nica Nr 8, 1961 s.3 (ang. 15 II 1956; por. ang. 1 X 1955) te¿ pisa³a o spiryty¶cie Greberze i jego przek³adzie oraz cyt. fragm. jego wstêpu do NT z 1937r. (tre¶æ poni¿ej). Czy¿by to chciano pó¼niej ukryæ? Wspomniana Stra¿nica Nr 8, 1961, kilka stron dalej (s.15-6), dla potwierdzenia swej wersji Mt 27;52n. cyt. przek³ad Grebera, ale nie podaje jego nazwiska, lecz tajemniczo brzmi±ce s³owa: "Pewien nowoczesny przek³ad niemiecki...". Có¿ za dwulicowo¶æ. Najpierw w jednym art. krytykuje siê spirytystê, a pó¼niej w drugim, w tej samej Stra¿nicy, potwierdza siê sw± Bibliê jego przek³adem (por. Stra¿nice: Rok XCVIII [1977] Nr 21 s.24 i Rok C [1979] Nr 4 s.24, które zamieszczaj± dwa inne, ró¿ne t³umaczenia Mt 27;52n. z przek³adu Grebera). Najwa¿niejsze jest jednak to, ¿e ju¿ w 1955r. ¦J wyd. ang. broszurê "Co Pismo ¦wiête mówi o '¿yciu pozagrobowym'?" (ed. pol. 1958, s.78-9 par.137) w której pisali: "Greber, by³y duchowny katolicki, sta³ siê spirytyst± i wyda³ ksi±¿kê (...) 'Komunikowanie siê ze ¶wiatem duchów, jego prawa i cel' (1932 ...). W przedmowie podaje on (...): 'Najwa¿niejsz± ksi±¿k± spirytystyczn± jest Biblia...".
To wszystko, jak widzimy, nie przeszkadza³o pó¼niej ¦J przez lata potwierdzaæ swego przek³adu Biblii wersetami z NT Grebera.


Oto tekst ze Stra¿nicy Nr 8, 1961 s.3, który równie¿ ukazuje to, ¿e ¦J wiedzieli o spiryty¼mie Grebera i jego NT, który pó¼niej cytowali, na potwierdzenie swego przek³adu: "Niejaki Johannes Greber pisze we wstêpie do swego przek³adu Nowego Testamentu, wydanego w roku 1937: 'By³em ksiêdzem katolickim i do czterdziestego ósmego roku ¿ycia w ogóle nie wierzy³em w mo¿liwo¶æ kontaktu ze ¶wiatem duchów Bo¿ych. Potem jednak nasta³ dzieñ, kiedy niechc±cy zrobi³em pierwszy krok w kierunku takich kontaktów. Prze¿y³em rzeczy, które a¿ do najwiêkszych g³êbi wstrz±snê³y moim jestestwem. (...) Prze¿ycia swe opisa³em w ksi±¿ce, która ukaza³a siê w jêzyku niemieckim i angielskim, a nosi tytu³: <Komunikowanie siê ze ¶wiatem duchów, jego prawa i cele.>' (...) W przedmowie do ostatnio wspomnianej ksi±¿ki by³y ksi±dz Greber powiada: 'Biblia jest najwybitniejsz± ksi±¿k± spirytystyczn±.' Kieruj±c siê takim wra¿eniem Greber stara siê swemu przek³adowi Nowego Testamentu nadaæ nutê jak najbardziej spirytystyczn±. (...) Rzecz ca³kiem oczywista, ¿e w dokonaniu takiego przek³adu pomagali by³emu ksiêdzu 'duchowie', w których wierzy".


Oto tekst ze Stra¿nicy Rok CIV [1983] Nr 22 s.24, która odwo³a³a powo³ywanie siê na Grebera i poda³a nieprawdê, ¿e on dopiero w 1980r. objawi³ swe spirytystyczne zainteresowania: "Wersjê tê przytaczano od czasu do czasu na poparcie sposobu, w jaki 'New World Translation' (Przek³ad Nowego ¦wiata) oraz inne miarodajne t³umaczenia Biblii oddaj± tekst Ewangelii wed³ug Mateusza 27:52,53 oraz wed³ug Jana 1:1. Niemniej jednak w roku 1980 ukaza³a siê w przedmowie do 'Nowego Testamentu' Johannesa Grebera wzmianka o istotnym znaczeniu, z której wynika, ¿e t³umacz ten w poszukiwaniu sposobów wyja¶nienia trudniejszych fragmentów zda³ siê na 'Boski ¶wiat duchów'. Powiedziano tam: 'Jego ¿ona, bêd±ca medium Boskiego ¶wiata duchów, czêsto po¶redniczy³a w przekazywaniu ksiêdzu Greberowi trafnych odpowiedzi pochodz±cych od pos³añców Bo¿ych'. Uznano za niestosowne, by 'Stra¿nica' korzysta³a z przek³adu, który ma tak ¶cis³e powi±zania ze spirytyzmem (Powt. Pr. 18:10-12). (...) dlatego nie ma potrzeby, by powo³ywaæ siê w tej sprawie na t³umaczenie Grebera".


Dzi¶ ¦J dla potwierdzenia swego przek³adu J 1;1 ("S³owo by³ bogiem") powo³uj± siê na innego spirytystê, J.S.Thompsona, lecz ukrywaj± to czym siê on para³ ("Chrze¶cijañskie Pisma Greckie..." s.414). Jednak pismo American Quaterly Review (1830 t.8 s.227-45) opublikowa³o jego bujny ¿yciorys uwieñczony dzia³alno¶ci± spirytystyczn±. A co Biblia mówi o takim zachowaniu ¦J? "Duch za¶ otwarcie mówi, ¿e w czasach ostatnich niektórzy odpadn± od wiary sk³aniaj±c siê ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów" 1Tm 4;1. Patrz te¿ "Najwiêksze oszustwa i proroctwa ¦wiadków Jehowy" C.Podolski rozdz. '¦wiadkowie Jehowy i spirytyzm'.


Dwa inne XIX-wieczne (najstarsze z wymienionych w "Chrze¶cijañskich Pismach Greckich..." s.414) przek³ady Biblii, które s³u¿± ¦J do potwierdzenia ich t³umaczenia J 1;1 ("S³owo by³ bogiem") to przek³ady wyznañ, które programowo zwalczaj± Bóstwo Chrystusa. The Emphatic Diaglott B.Wilsona (1864) to dzie³o lidera Church of God General Conference, a The New Testament, in An Improved Version, Upon the Basic of Archbishop Newcome's New Translation: Witch a Corrected Text to wg broszury ¦J "S³owo - Kogo mia³ na my¶li aposto³ Jan?" (s.5) zmieniony przez unitarian tekst w/w arcybiskupa (oryginalny jego tekst ma "Bogiem").


Nieprawd± jest te¿ to, ¿e niemieckie przek³ady S.Schulza i J.Beckera, wymienione przez "Chrze¶cijañskie Pisma Greckie..." (s.414), maj± s³owo "Bogiem" pisane ma³a liter±. W j. niemieckim rzeczowniki pisze siê du¿± liter± wiêc nie mo¿e byæ tam ma³e "b". Prócz tego ka¿dy mo¿e sprawdziæ to sam i siê o tym przekona.


NIEKTÓRE CECHY "CHRZE¦CIJAÑSKICH PISM GRECKICH W PRZEK£ADZIE NOWEGO ¦WIATA" TOWARZYSTWA STRA¯NICA. EDYCJA 1994
W nazwie nie jest uwidocznione, ¿e jest to NT (chyba s³usznie, bo t³umaczenie tych pism odbiega od tradycyjnych przek³adów). Chrze¶cijañskich pism greckich jest wiele np. pisma starochrze¶cijañskie czy apokryfy, a NT jest jeden. Nie wiem z jakim "nowym ¶wiatem" nale¿y ³±czyæ dalszy cz³on tytu³u. Czy chodzi o nowy ¶wiat, który jest dopiero przed nami, czy o g³oszon± przez ruch New Age "now± erê"?
Pod 'Przedmow±' tego przek³adu nikt siê nie podpisa³, ani t³umacz, ani komitet, ani odpowiedzialni za druk, co ma miejsce w ka¿dej Stra¿nicy na s.2.
Przek³adu nie dokonano z orygina³u greckiego lecz z j. angielskiego (Przedmowa). Jêzyk ten nie by³ znany Aposto³om, ani stosowany przez Jezusa.
Pomimo podania na s.6 informacji o stosowaniu nawiasów (pojedyncze kwadratowe [ ] ) tam gdzie u¿yto s³ów dodatkowych (obja¶niaj±cych tekst) nie zastosowano ich prawie w ed. z 1994r. (wyj±tki: Mt 17;24, 18;24, Ef 1;14, 2;1, 4;8, Jk 1;12, Dz 27;27, Hbr 5;7). S± one za¶ w wielu miejscach w ang. przek³adzie ¦J (np. Kol 1;16n.).
Dostawiono do tekstu przek³adu s³owa, które czasem zmieniaj± sens np. Kol 1;16n. (s³owo "inne") por. pkt 4 powy¿ej. Sugeruj± przez to, ¿e Jezus jest stworzeniem w¶ród innych stworzeñ.
W kilku przypadkach usuniêto z tekstu wersety, bez podania chocia¿by w przypisach powodu tej operacji (np. Mk 9;44, 15;28), jak to zrobiono w J 8;1-11.
W kilku przypadkach usuniêto z tekstu wersety, bez podania chocia¿by w przypisach powodu tej operacji (np. Mk 9;44, 15;28), jak to zrobiono w J 8;1-11.
W kilku przypadkach usuniêto z tekstu wersety, bez podania chocia¿by w przypisach powodu tej operacji (np. Mk 9;44, 15;28), jak to zrobiono w J 8;1-11.
Okre¶lenia "Ten", "Tego" dot. Boga Ojca pisane s± ma³± liter± np. J 16;5, czasem te¿ Ojciec np. J 1;14.
Okre¶lenie "Bóg" w stosunku do Jezusa pisane jest ma³± liter± np. J 1;1, 18 (wyj±tek J 20;28). Czasem dot. to te¿ okre¶lenia "Syn" np. J 17;1, Mt 4;6.
Okre¶lenie "Duch" gdy mowa jest o Duchu ¦w. pisane jest ma³± liter± np. Mt 3;16, Ap 22;17 tak¿e "Pocieszyciel" J 16;7 (u nich "wspomo¿yciel").
Okre¶lenia "kusiciel", "szatan", "diabe³" pisane s± du¿± liter± np. Mt 4;3, 12;26, Ap 20;2.
Zmieniono odniesienie niektórych wersetów z osoby Jezusa na Boga Ojca np. Tt 2;13, Rz 10;13, Hbr 1;8n., Dz 7;60, Kol 2;2. S³u¿y to negacji Bóstwa Chrystusa.
Usuniêto s³owo "drzewo" (gr. xylon) a wstawiono okre¶lenie "pal" np. Dz 5;30, Ga 3;13.
Usuniêto s³owo "krzy¿" a wstawiono zamiast jednego greckiego s³owa stauros dwa tzn. "pal mêki" np. Mt 27;40. Jest to wbrew temu co napisano w "Przedmowie", ¿e ka¿demu s³owu orygina³u greckiego odpowiada jedno s³owo polskie.
Zmieniono okre¶lenie "Je¶li we Mnie trwaæ bêdziecie" (J 15;7) na "Je¿eli pozostaniecie w jedno¶ci ze mn±". Sugeruj± przez to dzia³anie "obok" Chrystusa a nie "w Nim". Zmieniono te¿ okre¶lenie "Chrystus w was" (Rz 8;10) na "Chrystus jest w jedno¶ci z wami". Nie dokonano tej zmiany w Rz 8;9 ("Duch Bo¿y w was"), choæ padaj± tam identyczne s³owa greckie.
Zmieniono okre¶lenie "To jest Cia³o moje" na "To oznacza moje cia³o" Mt 26;26. Nie zmieniono s³owa "jest" (gr. estin) w innych przypadkach np. 1Kor 10;16, Mt 3;17, 22;38.
Usuniêto okre¶lenie "³amanie chleba" (Dz 2;42) wstawiaj±c termin "spo¿ywanie posi³ku". Nie zmieniono tego okre¶lenia w £k 24;35.
Usuniêto okre¶lenie "po domach" (nauczanie), a wstawiono termin "od domu do domu" (Dz 5;42, 20;20), choæ tekst oryginalny ma tylko jedno s³owo dom. Nie zmieniono okre¶lenia "po domach" w Dz 2;46.
Zmieniono interpunkcjê w £k 23;43, wbrew temu jak przez wieki odczytywano ten tekst. Nie zmieniono interpunkcji np. w Hbr 3;15.
Zmieniono okre¶lenie "³ono Abrahama", oznaczaj±ce miejsce przebywania dusz sprawiedliwych na "miejsce u piersi Abrahama" (£k 16;22), zmieniaj±c te¿ sens tej przypowie¶ci.
Prze³o¿ono greckie okre¶lenie parousia, oznaczaj±ce "przyj¶cie" Jezusa w chwale, na "obecno¶æ", domy¶lnie niewidzialn± i na dodatek od 1914r. np. Mt 24;27, 1Tes 3;13.
Wstawiono s³owo "Nie" ("Nie, ale raczej") w £k 11;28. W oryginale greckim s³owo to tam nie wystêpuje. Sugeruj± przez to, ¿e Jezus odrzuci³ zas³ugi Maryi. Nie wstawiono s³owa "nie" w Flp 3;8, gdzie pada prawie identyczne s³ówko greckie (Novum Testamentum Graece), lecz u¿yto okre¶lenie "doprawdy".
Zmieniono okre¶lenie "duchy (dusze) sprawiedliwych" (Hbr 12;23 por. 12;9) na "¿ycie duchowe prawych", sugeruj±c, ¿e chodzi o ¿yj±cych, a nie zmar³ych. Tekst grecki nie zawiera te¿ s³owa "¿ycie".
Zmieniono okre¶lenie "ojczyzna (...) niebieska" (Hbr 11;14nn.), na "miejsce, maj±ce zwi±zek z niebem", sugeruj±c, ¿e Abraham bêdzie ¿y³ na ziemi, a nie w niebie. Ojczyzna w Hbr 11;14 to po grecku patris (od gr. pater - ojciec).
Wstawiono w 2P 1;1 zamiast spójnika "i" ("Bóg nasz i Zbawiciel, Jezus Chrystus") s³owa "a tak¿e". S³u¿y to negacji Bóstwa Chrystusa. Nie zrobiono tego w podobnym przypadku w 2P 3;18 ("Pan nasz i Zbawiciel, Jezus Chrystus").
Zmieniono tre¶æ J 2;4 oddaj±c j± s³owami: "Co tobie do mnie, niewiasto". Sugeruj± przez to, ¿e Jezus jakby odrzuci³ Maryjê, a nie zdystansowa³ siê tylko od Jej pro¶by, któr± jednak spe³ni³.
Okre¶lenia "Dawca ¿ycia" ("Sprawca ¿ycia" NP) Dz 3;15, "W³adca" ("Wódz" NP) Dz 5;31, "przewodnik zbawienia" ("sprawca zbawienia" NP) Hbr 2;10, 12;2 dot. Chrystusa zmieniono na "Naczelny Pe³nomocnik". Jeszcze niedawno ¦J na podst. ang. Biblii Nowego ¦wiata te tytu³y nakazywali odczytywaæ jako "G³ówny Po¶rednik" (Stra¿nice: Nr 17, 1990 s.30; Nr 13, 1991 s.28).
Aby os³abiæ to, ¿e zgodnie ze s³owami J 2;19, 21 (por. J 10;18), Jezus sw± moc± (we wspó³pracy z Ojcem i Duchem ¦w.) powsta³ z martwych, zmieniono s³owa "Gdy wiêc zmartwychwsta³..." (J 2;22) na "zosta³ wskrzeszony". Podobnie zmieniono tre¶æ J 10;17n. (okre¶lenie "mam moc" zamieniono na "mam prawo").
Tak przet³umaczono 1Tes 4;16, aby Chrystus okaza³ siê byæ archanio³em.
Okre¶lenie "W³adca" (gr. despotes) dot. Jezusa zmieniono na "w³a¶ciciel" (2P 2;1, Jud 4). Nie zrobiono tego gdy jest mowa o Ojcu (£k 2;29, Dz 4;24, Ap 6;10), oddaj±c je s³owami "Wszechw³adny Pan".
Aby ukazaæ to, ¿e rzekomo istniej± dwie klasy zbawionych i jedni ludzie przebywaj± w ¶wi±tyni na ziemi (dziedziniec ziemski ¶wi±tyni niebieskiej), a drudzy w ¶wi±tyni w niebie, w Ap 7;15 przet³umaczyli gr. s³owo naos na "¶wi±tynia", a w Ap 11;1n. na "sanktuarium ¶wi±tyni".
Aby ograniczyæ zamiar Boga dot. zbawienia ludzi wstawiono w 1Tm 2;4 i 4;10 zamiast s³ów "wszyscy ludzie" okre¶lenie "ludzie wszelkiego pokroju". Nie zrobiono tego w podobnych przypadkach np. w 1Tm 2;6 i 2P 3;9.
Zaopatrzono przek³ady w tzw. "Biblijne tematy do rozmów" tzn. materia³ s³u¿±cy do zwalczania pogl±dów ludzi, z którymi siê rozmawia.

 
« poprzedni artyku³   nastêpny artyku³ »